wernakularność

Wernakularność to termin pierwotnie lingwistyczny, określający język lokalny, język określonego obszaru czy miasta lub lokalne odmiany języka normatywnego, np zaczerpnięte z innych języków. Określenie wernakularny w stosunku do pola wizualnego pojawił się w słownictwie architektonicznym, gdzie pewne proste konstrukcje i formy wyrastają z lokalnego kontekstu, z wykorzystaniem lokalnych materiałów i technologii w celu zaspokojenia lokalnych potrzeb. Innymi słowy, opiera się na powszechnej wiedzy w danej lokalizacji jako dopasowanej do kontekstu i działającej na rzecz ludzi, którzy tam mieszkają. Rozpoznanie tego, co jest wernakularne w określonym kontekście, jest źródłem wiedzy, która może rzucić wyzwanie standardowym rozwiązaniom na placach budowy.

Przyglądając się lokalnemu kontekstowi miasta, dzielnicy czy dzielnicy można odnaleźć zmaterializowane próbki lokalnej wiedzy, gdzie kolektywne studiowanie tego, co jest dostępne dla ludzkiego działania, doprowadziło do konkretnych konstrukcji i form. Rozpoznanie, na przykład, nowatorskich podejść do tworzenia siedliska, bez zbytniego wysiłku związanego z transportem lub skomplikowanymi, kosztownymi technologiami. Stanowisko to jest szczególnie warte ponownego rozważenia w obliczu skutków globalnej gospodarki dla inwestycji i placów budowy.

Formy wernakularne w sztuce współczesnej będą więc tymi, które wyrażają się poprzez wykorzystanie form lokalnych, nie zawierające materiałów importowanych i motywowane pragmatyką twórczego, a zarazem maksymalnie pragmatycznego wykonania.